"آدميان مدتی دراز درون چهار ديواری سكوت خود در كنار يكديگر گام بر می دارند و يا كلماتی به هم می گويند كه حامل پيامی نيست.
ولی ساعت خطر فرا می رسد، آن گاه شانه به شانه ی همديگر می دهند، پی می برند كه از يك جماعتند و با كشف وجدان های يكديگر دايره ی وجودشان گسترده تر می شود، با لبخندی آشكار به هم می نگرند به آن زندانی آزاد شده ای می مانند كه از بی كرانی دريا به حيرت افتاده است... "
آنتوان دوسنت اگزوپری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر